een paar heel mooie berichten !

Nijlpaarden in Lake Kenyatta

Zondag 27 februari, om 9 uur met Folkert naar Lake Kenyatta gefietst, nu de zuidoostkant. De fietsen gestald bij KWS Kenya Wildlife Service, ze weten niet wat ze met ons aanmoeten, er komen hier nooit toeristen; we willen zeker hippo’s zien, maar we komen vooral voor de vogels en dat vinden ze weinig interessant. We lopen zo dicht mogelijk langs het water, soms sompig, drie soorten ooievaars, diverse reigers en andere water- en oevervogels, rietzangertjes, wevers, en jacana’s, een soort ral met hele lange tenen waarmee hij over de drijvende waterplanten loopt. Ook diverse bijeneters, een kleurrijk geheel. Het was bewolkt en daarom konden we het toch tot 12 uur uithouden voor het te heet werd.



Put Majembeni, eind in zicht



Op maandag Majembeni, de put daar is bijna tot het maaiveld gemetseld, en de waterkwaliteit wordt beter. Het spreekuur leverde het gewone beeld van alledaagse tropische ziekten. Zestig patiënten.    In de middag in een luie stoel gelezen op het dakterras, er was veel wind, wat lekker verkoeling gaf. Dinsdag erg vroeg wakker, de wind was wat gedraaid en de moskee leek naast mijn slaapkamer te staan, om kwart over vier wekte de mulah mij. Maar ook de hanen worden wakker en gaan om het hardst, elk huisje heeft wel 2 hanen, en die maken samen heel wat lawaai, het hield aan totdat de luidsprekers van de moskee wéér begonnen, en daarna deden de honden ook nog mee; als je zo vroeg wakker wordt, moet je wel met de kippen op stok.



als je het nog niet warm hebt..



Dinsdag is Soroko-dag, onze apothekersassistente was weer  eens ruim tien minuten te laat, iedereen heeft er last van, daar later een gesprek over gehad, ze weet nooit hoe het komt, ze moet maar eerder het bed uit, het is ruim een uur rijden en dan is 10 minuten later  voor de patiënten die er om kwart over acht al komen, ook heel vervelend, vooral de diabeten die nuchter moeten blijven.Weer thuis op de mail krijg ik het mooie bericht dat Suzanne een twintig weken echo heeft gehad, en ze krijgen een dochter , rond 20 juli uitgerekend . Ik heb Gaby maar even gebeld onder haar werk, dat vond ik toch wel even heel erg de moeite waard. En natuurlijk ook Suzanne zelf en Wouter . Dan besef je dat we in ons goed bedeelde land de zorg ook  in de buurt hebben en willen houden, dus ook verloskunde ! misschien heb ik zondag wel erg veel ooivaars gezien .

Ik heb eea gelezen en gehoord over de problematiek van de verloskunde in Almelo, het debat duurt maar voort. Ik denk dat ik ook enig recht van spreken heb na 600 bevallingen. Het Almelose en het Hengelose ziekenhuis zijn samengegaan in de ZGT, en afgelopen zomer in de vakantietijd  is er om logistieke redenen besloten tot 3 weken alle bevallingen in Hengelo en andersom. Nu wil de RvB alle bevallingen voor altijd concentreren in Hengelo. Alle argumenten, emoties en politieke druk schijnen niet te mogen baten. Keniaanse toestanden !  Een RvB lijkt te beslissen tegen meerderheden in, zo gaat het hier in Kenia ook altijd, ik dacht dat er  in Almelo e.o. wat beter naar de achterban en democratie werd geluisterd, maar dat valt dus bitter tegen. En spreiding en bereikbaarheid ?

Daarna wat technische klussen gedaan, de nieuwe kluis moest nog aan de muur vastgezet worden, een boormachine geleend en de zaak vastgezet, peentjes zweten. Laatst hebben we ook de zonnepaneelaccu’s bijgevuld met accuwater, de platen waren te duidelijk zichtbaar, daar hebben ze veel van te lijden. Nu nog een paar schakelaars en stopcontacten waar storing in zit, vernieuwen, Chinese makelij hè. Ook mijn splinternieuwe binnenband loopt in ruim een week toch aardig leeg, kwam ook uit China.

Woensdag moet ik rijden, Peter heeft een begrafenis van een neef, redelijk in de buurt. Iedereen heeft hier heel wat begrafenissen van familieleden! Eerst de diabeten  en hoge bloeddrukklanten, daarna doorgereden naar Tewe. Een jongetje met bof ! Dat had ik  in Nederland heel lang niet gezien, daar worden de kinderen ingeënt.  Een jonge vrouw  met veel dorst en veel plassen bleek een bloedsuiker te hebben van 25 mmol/ltr., daar schrok ze wel even van, ze dacht dat ze malaria en een blaasontsteking had. Met alle droogte had ik minder malaria verwacht, maar die muskieten blijven in de woningen hangen. Daarvoor is  indoor residual spraying bedacht, maar dat wordt helaas te weinig gedaan, de public health doet er niets mee. Ik las net dat er in Wageningen een proef was gedaan met een schimmel in een synthetische vloeistof waardoor de muggenlarf niet meer kan groeien.  Eigenlijk is dat enigszins een variant van een oud gegeven: in de jaren dertig van de vorige eeuw was malaria endemisch in oa de Zaanstreek, Groningen en andere plaatsen. Een van de oorzaken dat de malariamug verdween was oppervlaktewater verontreiniging: de muggenlarf hangt verticaal aan de oppervlakte van het water, en haalt daar zuurstof uit de lucht, als de oppervlaktespanning verdwijnt, bv door een heel miniem laagje olie, zakt de muggenlarf in de diepte en gaat dood door gebrek aan zuurstof, einde malaria epidemie. Wil je wat bereiken dan is IRS in de droge tijd dè methode. Maar hoe moet je al die hutjes bereiken ? Gewoon een vent op de off-road-motor zetten zou ik denken. Die gaat toch op pad voor vaccinaties en dergelijke.

Woensdagmiddag om de week is er grote schoonmaak, alle kisten met medicijnen, verbandmiddelen, de lab-materialen enz worden dan gesopt; in deze droge stoffige tijd is dat hard nodig, de wind van de laatste weken heeft de apotheek binnen ook aardig bruin gemaakt, overal een dikke laag, samen met Sammy de kast gesopt en meteen bekeken wat er weg kon, en allerlei oude papieren uit 2007 en 2008 op de brandstapel gegooid. Een mens bewaart wat, maar niet iedere dokter hier weet natuurlijk wat er weg mag, dus nu moet ik aan de bak.  Stof en zweten. Ik verlang naar een minder heet plekje en een groen grasveldje. 

  

ik zie hier allerlei T-shirts, veel uit  Amerika:
een hééél dikke dame met het opschrift"all you can  eat $ 1.99"
of deze van slede-hondenclub, die kan hier ook niet uit de voeten.

Het litertje ijswater is er snel doorheen.

 Ook vandaag weer een heel mooie e-mail, de Stichting Equator heeft een toezegging gekregen voor een donatie van € 5000 ! Ik ben er verlegen van, het brengt ons weer dichter bij het doel. Die middag komt ook Wim binnen voor een gesprek over de kinderafdeling. Toezeggingen van de overheid schieten niet op, en er kleven ook de risico’s aan van steekpenningen, aandelen in de “winst” enzovoort. We besluiten samen verder te gaan, Wim wil graag bouwen, maar niet met de overheid om genoemde redenen, hij wil met zijn sponsors garant staan voor  50% , ofwel  5.000.000 Ksh. Dan mag het CDF, de overheid dus, de inrichting en overige equipment regelen, anders gaat het over teveel schijven. Ik zal morgen Dr. Nyaboga bellen en hem dit voorstel doen.  Dan wordt het geheel een Nederlands project  met twee gelijkwaardige sponsors.