
’s-Avonds is er een feestje vanwege het 40 jarig bestaan van de Nederlandse school in Nairobi, waar mijn gastheer en -vrouw naar toe gaan en ik ook ben uitgenodigd. Gesproken met mensen van de Nederlandse ambassade, en Andre Dellevoet, die vroeger bij Buitenlandse zaken werkte, en nu zelfstandig als Afrika kenner adviezen geeft oa aan Clingendael, het onderwerp is natuurlijk hoe om te gaan met ontwikkelingssamenwerking , het boek van Arend Jan Boekesteyn komt ook aan bod. Er zijn pioniers: bloementelers, stekjeskwekers, maar ook veel NGO mensen. Huisarts Margriet Martens gesproken, veel ideeën en enthousiasme. Een apart wereldje van expats.
Zondagochtend met Sjoerd, Qui en Skye ontbeten, daarna naar Lamu gevlogen, alles op tijd. Mijn buurman in het vliegtuigje is Dr Nurein van het ziekenhuis op Lamu, die ik vorig jaar uitvoerig had gesproken; in Kenia zijn ziekenhuis ook toenemend gebudgetteerd, patiënten moeten meer eigen bijdragen opbrengen, en bijna niemand is verzekerd. Hij wil een automatiseringssysteem invoeren, dat al goed werkt in andere kleinere ziekenhuizen, vooral om de kleine corruptie tegen te gaan, naast betere medische administratie. Een modulair systeem dat je langzaam kunt invoeren, zal een cultuurshock zijn. Maar waar die computers vandaan te halen ? Oude bedrijfscomputers zouden prima zijn , een netwerkkaart erin en dan geleidelijk in voeren. In andere ziekenhuizen steeg de patiëntenbijdrage met 100-200%, dat verdween eerst in veel kleine zakken of werd door vriendjes niet betaald. Wie kan helpen ?
Na de oversteek naar het vasteland staat Peter al weer klaar, we rijden in een ruim uur naar “huis”. Het heeft al 3 maanden niet geregend, alles is dor en droog, veel vee-drenkplaatsen staan droog, de koeien en geiten zijn broodmager. In doctors’plaza wordt ik verwelkomd door Sammy de houseboy, en Chris Maas, de huisarts van het project, haar man Rob die directeur van diverse grote GGZ-instellingen is geweest, en Folkert Berghuis tandarts. Het is warm, maar er is best wat wind, wat het heel dragelijk maakt. Een frisse douche, en een biertje voor het eten, en veel gesproken over de teamleden, de locaties, en dingen die beter zouden kunnen, ieder heeft wel positieve kritiekpunten.
De plannen voor een kinderafdeling van het ziekenhuis waren nog niet erg gevorderd, eerst waren de tekeningen in Mombasa, toen weer niet, maar nu is er toch een behoorlijke tekening klaar, waar we morgen over gaan praten met ziekenhuisbazen. Ze willen wel, maar het komt zo traag op gang. De deadline van Wilde Ganzen om alles voor 10 februari aan te leveren zodat het meekan in de beoordeling van 15 februari zullen we niet meer halen, helaas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten